Kakimi my predstavliaem sebe iaponskikh zhenshchin? Roskoshnyĭ tsvetok, raspustivshiĭsia na tatami ili na futone, izyskannoe, nezhnoe sushchestvo, sozdannoe dlia togo lishʹ, chtoby prinositʹ radostʹ muzhchinam, sluzhitʹ im i radovatʹ glaz. Sudia po drevnim tekstam, takim, kak «Povestʹ o Gėndzi» ili «Dnevnik Idzumi Sikibu», takovymi oni i byli v ėpokhu Khėĭan. No v nachale KhKh veka vse izmenilosʹ. Okazyvaetsia, u ėtikh tsvetov khranilisʹ spriatannye do pory do vremeni ostrye shipy. IAponskiĭ pisatelʹ Tanidzaki Sėĭdzi v svoem romane «Geĭsha Ėĭko» pishet o silʹnoĭ, strastnoĭ zhenshchine, ne priznaiushcheĭ ni maleĭshikh kompromissov v svoeĭ liubvi, i o muzhchinakh, zaviazshikh po ushi v bytu, zaputavshikhsia v semeĭnykh driazgakh, nereshitelʹnykh i malodushnykh.

Tanidzaki Sėĭdzi (1890–1971) — mladshiĭ brat znamenitogo Tanidzaki Dziunʺitiro. Nachal zanimatʹsia literaturnoĭ deiatelʹnostʹiu pod vliianiem svoego znamenitogo brata i, kak literator, dostig bolʹshikh uspekhov. On napisal bolee soroka povesteĭ i rasskazov, krome togo, proslavilsia i kak znatok angliĭskoĭ literatury, i kak prekrasnyĭ perevodchik.